Wygląd ogólny i podstawowe cechy Husky
Husky syberyjski ang. Siberian husky to pies średniej wielkości o wydłużonym tułowiu. Ma stojące uszy i oczy w dowolnym kolorze a nawet każde w innym. Jego pluszowa sierść składa się z okrywy wierzchniej i bardzo miękkiego, gęstego podszerstka. Husky występuje w umaszczeniach od czerni do bieli z wszystkimi możliwymi kombinacjami odcieni. Zazwyczaj na piersi i nogach występują białe znaczenia.
Siberian Husky to pies północy; inteligentny, niezależny i uparty. Wychowuje się pośród ludzi ale potrzebuje zdecydowanej ręki do okiełznania jego temperamentu.To pies stworzony do biegania i bez odpowiedniego treningu może sprawiać swoim opiekunom wiele kłopotów.
Większość socjalizowanych Husky dobrze dogaduje się z innymi gatunkami zwierząt ale nie można zapominać o niezwykłym instynkcie polowania i nie należy zostawiać Huskiego samego w towarzystwie obcych kotów i zwierząt gospodarskich. Husky lubi namiętnie kopać dziury i jamy, w których chłodzi się w upalne dni. Psy tej rasy są łagodne dla dzieci.
Standard rasy Husky
Husky Syberyjski to typowy pies użytkowy, jednakże w tym przypadku próby pracy nie są wymagane. standard rasy FCI kwalifikuje go jako psa z 5 grupy; Szpice i psy ras pierwotnych oraz sekcji 1: Nordyckie psy zaprzęgowe. Krajem pochodzenia Siberian Husky jest USA.
Wygląd ogólny Husky
Husky syberyjski to średniej wielkości pies pracujący, swobodny i pełen gracji. Ma umiarkowanie zwarte ciało ale za to bardzo dobrze owłosione. Charakterystyczne u Husky są stojące uszy i szczotkowaty ogon, którym okrywa się w chłodne dni. Jego lekki chód sprawdza się doskonale podczas ciągnięcia zaprzęgu. Potrafi pokonywać długie dystanse. U Husky występuje dymorfizm płciowy. Każdy osobnik jest dobrze zbudowany, umięśniony a nadwaga w tej rasie zdarza się niezwykle rzadko. Typowy Siberian jest przyjacielski i łagodny oraz nie przejawia nieufności wobec obcych, dlatego też nie nadaje się na psa stróżującego.
U Siberiana Husky głowa to: średniej wielkości czaszka, proporcjonalna do tułowia, wyraźny stop, średnia kufa i nos w kolorach:czarnym, wątrobianym lub cielistym. Uzębienie zamykające się w zgryzie nożycowym. Oczy są migdałowate rozstawione niezbyt szeroko: niebieskie, brązowe lub wielokolorowe. Tułów z prostym grzbietem, nieco wydłużony, nie przysadzisty z zadem opadającym względem kręgosłupa. Klatka piersiowa mocna, głęboka z dobrze wyskleponymi żebrami. Ogon u psa tej rasy jest dobrze owłosiony, podobny do lisiej kity, noszony nad grzbietem w lekkim zgięciu.
Kończyny przednie widziane z przodu są umiarkowanie rozstawione, równoległe i proste o mocnych kościach. Łokcie są przylegające do tułowia; nie mogą ani odstawać ani być zbyt wklęsłe. Kończyny tylne widziane z tyłu są umiarkowanie rozstawione i równoległe. Zarówno w kończynach przednich jak i tylnych mogą występować palce szczątkowe, które zaleca się usuwać. Kończyny tylne są mocne i dobrze umięśnione, dobrze kątowane. Łapy są owalne, niezbyt długie oraz dobrze owłosione między palcami. Husky w ruchu jest płynny i wydaje się, że nie wkłada w tą czynność żadnego wysiłku.
Szata Siberiana Husky jest podwójna, średniej długości i gęsta lecz nie nazbyt długa by przysłaniała zarys sylwetki.
Umaszczenie występujące w tej rasie to wszystkie kolory od czarnego do białego. Na głowie i tułowiu występują kolorystyczne znaczenie nie występujące u innych ras. Wielkość psów mierzona w kłębie to: psy: 53,5 – 60 cm, suki: 50,5 – 56 cm. Natomiast waga waha się pomiędzy 20,5 – 28 kg u psów i 15,5 – 23 kg u suk.
Wady stanowią wszelkie odstępstwa od wzorca i należy je oceniać względem stopnia nasilenia. Odrębną grupę stanowią wady dyskwalifikujące takie jak agresja i bojaźliwość, oraz zbyt duża masa ciała. Uważnie należy się przyglądać samcom, które powinny mieć dwa normalnie wykształcone jądra całkowicie opuszczone do moszny
Wzorzec rasy według ZKwP nr 270
http://www.zkwp.pl/main.polish/_documents/zkwp-pdf-wzorce-fci-SIBERIAN_HUSKY.pdf
| Siberian Husky | Pies | Suka |
| Wzrost | 53 – 60 cm | 50 – 56 cm |
| Waga | 20 – 28 kg | 15 – 23 kg |
Żywienie Siberian Husky
Siberian ze względu na to, że jest psem pracującym potrzebuje specjalnej diety. Husky nie je łapczywie i potrafi odejść od pożywienia kiedy nie jest głodny. Psy tej rasy zawsze żyły w trudnych warunkach, zmagały się z brakiem pożywienia dlatego mają dobrze rozwinięty metabolizm przystosowany do maksymalnego wykorzystania składników odżywczych z pożywienia.
Najważniejszą fazą rozwoju psa jest okres od 2 do 9 miesięcy a co za tym idzie prawidłowe skarmianie psa odgrywa tu znaczącą rolę. Wtedy też szczenię powinno być karmione trzy razy dziennie. U husky karma może leżeć w misce cały czas albowiem pies ten nie jest żarłoczny.
Idealnym pożywieniem dla psa syberyjskiego są różne rodzaje mięsa takie jak: wołowina, jagnięcina, ryby i drób z dodatkiem warzyw. Drugą opcją jest gotowa karma sucha bogata w białko, węglowodany, tłuszcze, witaminy i minerały. Psa dorosłego można karmić 2 razy dziennie; rano i wieczorem pamiętając o godzinnym odpoczynku po posiłku.
Występują jednakże produkty spożywcze, które dla psa są ciężkostrawne bądź szkodliwe i tych bezwzględnie należy unikać. Do takich produktów należą: czekolada, awokado, winogrona, rodzynki, cebula, czosnek, orzechy, chleb, mleko oraz drobne kości a zwłaszcza drobiowe.
Pielęgnacja Husky
Jak każdy pies by był zdrowy i szczęśliwy również Husky potrzebuje opieki człowieka. Pielęgnacja husky nie jest trudna. Odpowiednia dieta, dużo ruchu, mycie zębów i szczotkowanie sierści to podstawowe elementy pielęgnacji. Istotnym zdaje się również trzymanie harmonogramu szczepień i badań kontrolnych u weterynarza.
Szkolenie Husky syberyjski
Siberian Husky jest psem łatwym w utrzymaniu i jego szkolenie nie jest trudne ale czasochłonne. Został wyhodowany do biegania i potrzebuje takiego ruchu przynajmniej kilka razy w tygodniu. Jako rasa siberian jest zdrowy, odporny i długowieczny a niektóre osobniki dożywają nawet kilkunastu lat.
Aby husky miał dobre relacje z człowiekiem ważna jest wczesna socjalizacja i pozytywne treningi. Pies tej rasy nie nadaje się do stróżowania ale z pewnością potrafi wszcząć alarm jeśli go coś niepokoi. Zaniedbany husky, pozbawiony ruchu potrafi być prawdziwym utrapieniem: kopać jamy, wyć godzinami jak również uciekać z posesji.
Zdrowie Husky
Choroby zębów i przyzębia są częstą dolegliwością u psów. Ten problem nie omija także siberiana. Odkładający się na zębach kamień może prowadzić do poważnych stanów zapalnych dziąseł i utraty zębów.
Liczne infekcje wirusowe i bakteryjne to kolejne utrapienie właścicieli husky. Psów tej rasy nie omija parwowiroza, nosówka czy wścieklizna. Wielu z tych infekcji da się uniknąć przez regularne szczepienia psa.
Pomimo, że husky jest psem pracującym wykorzystanie go jako psa do towarzystwa i ograniczenie w znacznym stopniu ruchu przy równoczesnym obfitym odżywianiu w konsekwencji kończy się otyłością psa. Nadwaga z kolei nasila problemy ze stawami, zaburzenia trawienia, bóle kręgosłupa i choroby sercowe.
Wszystkie rasy psów w tym siberian cierpi z powodu pasożytów: pcheł, kleszczy, świerzbowców, glist, nicieni i innych. Pasożyty te powodują ból, dyskomfort, poważne komlikacje zdrowotna a nawet śmierć zwierzęcia. Dla zachowania zdrowia potrzebna jest profilaktyka pasożytnicza.
Problemy ze wzrokiem mogą mieć dramatyczny wpływ na życie psa. Choroby oczu typowe w tej rasie to choroby zazwyczaj dziedziczne. Do najczęstszych zaliczamy: zaćmę i jaskrę. Pies zazwyczaj przystosowuje się dobrze do utraty wzroku a nasza ingerencja ogranicza się do uśmierzania dolegliwości bólowych. Zaburzenia krzepnięcia krwi to kolejna dolegliwość konieczna do omówienia. Choroba von Willebranda to zaburzenie krzepnięcia krwi często występujące u Husky Syberyjskich. Badania w postaci testów, w kierunku wykrycia tych zaburzeń przeprowadza się przed wykonaniem poważnych zabiegów medycznych.
Wśród innych problemów zdrowotnych występujących w tej rasie możemy wymienić: padaczkę, paraliż krtani, choroby serca, rak, dysplazję stawów biodrowych, problemy z jelitami i stany zapalne skóry.
Podsumowanie
Najważniejszymi cechami rasy Siberian Husky są: średnia wielkość, umiarkowany kościec, dobrze zrównoważone proporcje, nieskrępowany i swobodny ruch, prawidłowa szata, przyjemna głowa i uszy, prawidłowy ogon i dobra kondycja. Wszelkie oznaki odstępstwa od wzorca FCI takie jak przesadnie mocny kościec, zbyt duża waga, niezdarny chód, długi włos, powinny być negatywnie ocenione. Wrażenie jakie powinien sprawiać Husky to niezwykle wytrzymały pies zaprzęgowy. Jeśli pies w ogólnym wizerunku jest zbyt toporny, ociężały lub zbyt delikatny i kruchy stanowi to bezwzględnie wadę, którą należy eliminować z dalszej hodowli.